کانیبالیسم جدید ، این بیماری خطرناک

بیماری کانیبالیسم را در حالت کلی می توان یک حالت رفتاری که در پرنده ظاهر می شود در نظر گرفت و پیرو همین امر پرنده شروع به نوک زدن و زخمی کردن خود یا پرنده های اطراف خود میکند.

اگر این فاجعه شدت بگیرد می تواند تلفات بالایی را برای پرورش دهنده به همراه داشته باشد. بر اساس بررسی های انجام شده هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد ولی اگر پرورش دهنده استانداردها و باید های لازم در محیط نگهداری پرنده را در نظر بگیرد، امکان بروز بیماری کانیبالیسم را به حداقل میرساند.

عوامل اصلی این بیماری متعدد است ، ویروس و باکتری نیست و به هیچ وجه منتقل نمیشود، بلکه یک بیماری عصبی است که عوامل زیادی میتوانند باعث بروز آن شوند. بالا بودن شدت نور، بهرهگیری از رژیم غذایی ثابت، بالا بودن دمای محیط، بالا بودن تعداد اعضای گله در یک محیط محدود، استرس و ترس ، عدم  بهره گیری از سیستم تهویه مناسب، گرسنگی، تشنگی و عدم تامین غذای کافی، عدم بهره گیری از دانخوری و آبخوری به تعداد کافی

بیماری کانیبالیسم جدید که در اکثر مناطق ایران شایع شده است هیچ کدام از موارد بالا نیست ، اگر از همه شرایطی که دربالا اشاره شد و میتوانسته مشکل عصبی و رفتاری در مرغها را بوجود آورد مطمئن هستید، به عامل دیگری شک کنید که این روزه و پس از تلفیق نژاد راس و آرین در ایران بوجود آمده است. یعنی «پرورش نژادها و گونه های جدید در یک مکان» .

 جالب است بدانید که اگر گونه های مختلفی از پرنده ها را در یک محیط نگهداری کنید به دلیل کنجکاوی پرنده ها زمینه لازم برای پرخاش و کانیبالیسم در بین آنها ایجاد شود. البته باید به این نکته هم توجه داشت که این بیماری شکل های مختلفی دارد که گاهاً پرنده خود را زخمی می کند و یا گاهاً به پرنده های اطراف خود حمله ور می شود.

 کانیبالیسم درمان ندارد ، در صورت مشاهده فقط باید عوامل بیماری زا را حذف کرد، مثلا نور سالن را کم کرد، املاح و ویتامین معدنی به دان اضافه کرد و پرنده های عصبی را دور کرد. ولی درصورتیکه نژادهای مختلفی در سالن داشته باشید، این کار ( یعنی حذف عامل بیماری زا) بسیار دشوار است، زیرا عامل بیماری به این راحتی حذف نمیشود و  باید لشگری از مرغهای مهاجم را جدا کرد. مرغهایی با جثه ای کوچکتر، پُر پَر ، پرنده و جسور .